Prawo ubezpieczeń gospodarczych – jest to zespół norm prawnych regulujących stosunki społeczne oraz zobowiązaniowe powstałe między oznaczonymi umową ubezpieczenia podmiotami. Podmiotami tych norm są z jednej strony – zawsze zakład ubezpieczeń, z drugiej – ubezpieczający, ubezpieczony, uposażony, uprawniony z umowy, zobowiązany do wyrównania szkody i tym podobne, więc każdy podmiot, którego interes prawny lub majątkowy wiąże się z umową ubezpieczenia. Prawo ubezpieczeń gospodarczych należy do działu prawa prywatnego, regulującego stosunki społeczne w oparciu o podstawową zasadę równości stron tego stosunku, a w przeciwnie do prawa publicznego, które wyróżnia pozycja co najmniej jednej ze stron stosunku, jaką jest organ państwa, samorządu terytorialnego bądź też innej jednostki powołanej do realizacji interesów publicznych. Jako kompleksowa dziedzina prawa przyporządkowana jest do jednego z działów prawa cywilnego, zwanego prawem zobowiązań.
W Polsce zaczyna się ustawą o przymusie ubezpieczeń budowli od ognia i o Polskiej Dyrekcji Ubezpieczeń Wzajemnych , a następnie Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej o przepisach tymczasowych dotyczących umowy ubezpieczenia . Kolejne to „ustawa ubezpieczeniowa” z 2003 roku. Przełomem jaki zaistniał w prawnej regulacji umowy ubezpieczenia było wprowadzenie jej do Kodeksu cywilnego w 1964 roku. Z tą, że chwila ubezpieczenia zyskała miano umowy nazwanej, regulowanej w większości bezwzględnie obowiązującymi przepisami Księgi trzeciej.
Dobrowolne Ubezpieczenie Zdrowotne jest on regulowane przez artykuł 68 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Zgodnie z powyższą regulacją osoba, która nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia może ubezpieczyć się dobrowolnie. Możliwość ta dotyczy osób, które nie posiadają innego tytułu do ubezpieczenia zdrowotnego jak również nie podlegają ubezpieczeniu jako członkowie rodziny na przykład osoby bez deklarowanego dochodu, jak również osoby żyjące ze zgromadzonego kapitału, ze spadku bądź też posiadające dochody nie rodzące obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego. Biorąc to wszystko w jedno można wnioskować, że pierwszym warunkiem jest nie podleganie ubezpieczeniu w żadnym kraju UE/EOG.
Żeby skorzystać z ubezpieczenia dobrowolnego trzeba spełniać choć jeden warunek ;
1) posiadać miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz Unii Europejskiej
- jeżeli jest obywatelem UE musi posiadać ważną wizę pobytową w celu wykonywania pracy, zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany lub status uchodźcy nadany w Polsce lub korzystać z ochrony czasowej na terytorium RP
- studenci i uczestnicy studiów doktoranckich, którzy studiują w Polsce, absolwenci, którzy odbywają obowiązkowy staż, nie posiadający obywatelstwa państwa członkowskiego UE
- członkowie zakonów i wyższych seminariów duchownych;
- odbywający staż adaptacyjny;
- odbywający kursy języka polskiego oraz kursy przygotowawcze do podjęcia nauki w języku polskim;
