Jeśli chcesz obejrzeć coś niepowtarzalnego, pięknego i magicznego, jedź do Chorwacji. Jeziora Plitwickie zajmują obszar Parku Narodowego Jeziora Plitwickie, największego spośród ośmiu parków narodowych Chorwacji, o powierzchni 294.82 km2. To przepiękne jeziora kaskadowe, majestatyczne wodospady i góry utworzone z tufu wapiennego.
To także bogata fauna i flora, niespotykana w żadnym innym miejscu Europy. Buki i jodły które tu rosną tworzą przepiękną puszczę bukowo-jodłową „Corkova uvala”, jedną z najpiękniejszych w Europie. Różnorodność flory może potwierdzić 1267 rozpoznanych rodzajów roślin, z których 75 to endemity. Można tutaj obejrzeć również 55 różnych rodzajów orchidei, 321 rodzajów motyli, 161 rodzajów ptaków oraz około 21 rodzajów nietoperzy. Wśród wielkich drapieżników najatrakcyjniejszym mieszkańcem lasów plitwickich jest niedźwiedź brunatny.
Uczony i badacz tego regionu, Ivo Pevalek, już w 1937 roku powiedział: ”Woda, jeziora, wodospady i lasy są wszędzie, ale Jeziora Plitwickie są tylko jedne”.
Dodatkowe atrakcje parku, z których można korzystać to spacery po trasach spacerowych, wspinaczki górskie, rejsy statkiem elektrycznym, wycieczki kolejką, rowerowe, fotografowanie, a także wioślarstwo i narciarstwo. Park zmienia się o każdej porze dnia i roku, przy różnej temperaturze i oświetleniu woda ma inny kolor, a jej szum wokół dodaje temu miejscu tajemniczości i majestatu. Odnosi się wrażenie, że Jeziora Plitwickie nigdy nie wyglądają tak samo.
Zdaniem Chorwatów, to miejsce, w którym zachwyt trudno wyrazić słowami. Niegdyś Dubrownik był jedną z najmniejszych republik, a dziś to jedna z największych, o ile nie największa atrakcja Chorwacji. Prawdziwa perła Adriatyku. Dwukilometrowy pierścień murów otacza świat zdominowany przez kamień. Stradun, to główna, 300 metrowa ulica, śliska i lśniąca od przecierających szlaki turystów. Zwiedzanie rozpoczyna Wielka Studnia Onufrego, która wieńczyła budowę systemu wodociągowo-kanalizacyjnego już w XV wieku. Według legendy, wystarczy napić się wody ze wszystkich 16 ujęć, żeby zapewnić sobie szczęście i spełnić marzenia. Obok mała fontanna Onofria w stylu gotycko-renesansowym. Dalej Dzwonnica Miejska z 1444 roku, uszkodzona podczas trzęsienia ziemi w XVII wieku, a odbudowana w XX w. w oparciu o pierwowzór. Na placu Luca zwróćmy uwagę na pałac Sponza, zbudowany w stylu gotycko-renesansowym, który przetrwał w stanie nienaruszonym. Dziś zawiera imponujące zbiory Archiwum Państwowego z bezcennymi manuskryptami i zapiskami o dawnej historii Republiki Dubrownickiej oraz Izbę Pamięci Obrońców Dubrownika z lat 90. minionego wieku. Święty Błażej, który jest patronem Dubrownika góruje na fasadzie kościoła jego imienia. Posiada szczerozłotą mitrę biskupią, pastorał oraz makietę Ragusty dzierżoną w dłoni. I jeszcze mnóstwo innych budowli, wszystko z białego błyszczącego kamienia, skryte za murami obronnymi które ciągną się na łącznej długości 1940 metrów i są wpisane na listę UNESCO.
